«Εξεύρω εις τίνα επίστευσα και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας.» Β΄ Τιμοθέου α΄12
Αυτό το μήνα θα μας δώσει την μαρτυρία του, για το πώς γνώρισε τον Ιησού Χριστό αναστημένο μέσα στην ζωή του, ο αδελφός μας Χρήστος Κωστάκης από την πόλη του Αιγίου.
Γεννήθηκα το 1952 σε μια πενταμελή οικογένεια στο Αίγιο. Είμαστε δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Ο πατέρας μου μας αγαπούσε και εργαζότανε σκληρά για την οικογένεια του και η μητέρα μου μας φρόντιζε και μας νουθετούσε, για να πάρουμε καλές αρχές. Πολλές φορές όμως αναγκαζόταν να εργαστεί κι εκείνη και έτσι μέναμε μόνοι μας.
Μια από αυτές τις φορές και ενώ ήμασταν σε ηλικία 5, 4 και 3 χρονών, κι ενώ παίζαμε με τα σπίρτα, το σπίτι μας που ήτανε πλίθινο, υπενδεδυμένο με χαρτί έπιασε φωτιά. Ως εκ θαύματος ένας περαστικός πέρασε ακριβώς εκείνη την ώρα και μας έσωσε. Μεγάλωσα κάτω από δύσκολες συνθήκες, κατάφερα όμως να τελειώσω το τεχνικό λύκειο και να σπουδάσω ηλεκτρολόγος.
Οι σχέσεις μου με το Θεό ήταν τυπικές. Δεν μου άρεσε να πηγαίνω στην εκκλησία παρόλο που είχα φόβο Θεού. Έτσι στην εκκλησία πήγαινα Χριστούγεννα και Πάσχα, τίποτα περισσότερο.
Στη συνέχεια πήγα στο στρατό. Υπηρέτησα στην Κύπρο σαν οδηγός του διοικητή της ΕΛΔΥΚ και ήμουν στην ακολουθία του Μακάριου. Ο Θεός με φύλαξε και σε αυτή τη περίοδο της ζωής μου από πολλά ατυχήματα. Σ’ ένα από αυτά, όταν ο διοικητής μου, μου είπε να προσπεράσω μία νταλίκα φορτωμένη ξύλα ένα μαδέρι από το φορτίο έφυγε από τη θέση του. Ενώ ήταν βράδυ και δεν έβλεπα τίποτα, το χέρι του Θεού ήταν μαζί μου και μας γλίτωσε από βέβαιο θάνατο.
Όταν απολύθηκα πήγα στην Σαουδική Αραβία και εργάστηκα σ’ ένα έργο του βασιλιά Χάλεντ, στο Κρικ Βίλλα. Είχα αρχίσει να κάνω όνειρα για το μέλλον μου, είχα πολλές φιλοδοξίες και ήθελα να αποκτήσω πολλά χρήματα. Μόλις τελείωνε το έργο ασχολιόμουνα με το υποβρύχιο ψάρεμα και τα βράδια δούλευα σαν ηλεκτρολόγος. Η ζωή μου όμως ήταν γεμάτη αμαρτία. Ώσπου ένα πρωινό μου τηλεφωνεί ή γυναίκα μου, που τότε ακόμα είχαμε δεσμό, και μου λέει ότι ο αδερφός της σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία. Πραγματικά σοκαρίστηκα. Δεν φτάνει όμως αυτό, μετά από μερικές ημέρες με ειδοποιούν ότι ή μητέρα μου είναι σοβαρά άρρωστη. Έτσι γύρισα στην Ελλάδα. Η μητέρα μου σε λίγες ημέρες πέθανε, στην ηλικία των 45 ετών.
Δεν τελειώνουν όμως οι δυσκολίες εδώ. Παντρεύομαι με τη Λέτα και μένει έγκυος, όμως το παιδί μας πεθαίνει. Ήταν δυσβάστακτος ο πόνος. Θυμάμαι ότι ήμουν μαζί με τον πεθερό μου στην πλατεία Όλγας στην Πάτρα και έκλαιγα και φώναζα: “γιατί Θεέ μου;”.
Μετά από αυτό το γεγονός ο Θεός άρχισε να ενεργεί το θαυμαστό σχέδιο Του στη ζωή μου παρόλο που εγώ ήμουν νευρικός, βλάσφημος – όμως θεωρούσα τον εαυτό μου σωστό και δίκαιο. Η δικαιοσύνη όμως του ανθρώπου είναι: «σαν ρυπαρό ιμάτιο» όπως μας λέει ο Λόγος του Θεού.
Το 1984 άνεργος ων, έψαχνα για εργασία ως ηλεκτρολόγος. Ένας γνωστός, μού πρότεινε μία εργασία. Του είπα ότι αν μου δώσουνε 50.000 δρχ θα δεχτώ. Λίγες μέρες μετά ο αδελφός Γ. Κοροβέσης, που ήταν διευθυντής στο εργοστάσιο που μου είχαν προτείνει την εργασία, -τον οποίο τότε δεν γνώριζα- με κάλεσε για συνέντευξη και τελικά άρχισα να εργάζομαι εκεί με το μισθό που είχα ζητήσει.
Τον Απρίλιο του 1986 συμβαίνει το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ. Όλοι τότε φοβηθήκαμε και αρχίσαμε να κάνουμε συζητήσεις γύρω από το τέλος του κόσμου. Ένας προϊστάμενος μού μίλησε για τον Χριστό, για το 666 και για τα πράγματα του Θεού γενικότερα. Έτσι αποφάσισα να πάω για πρώτη φορά στην Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής στην Πάτρα, ημέρα Παρασκευή. Εκεί βλέπω ένα χώρο απλό, όπου άντρες και γυναίκες (με μαντήλια) προσεύχονται γονατιστοί. Όταν τελείωσε η προσευχή μείναμε και ακούσαμε το κήρυγμα. Ξαναπήγα την Κυριακή όπου είχα μια πρώτη εμπειρία. Άνοιξα την Αγία Γραφή και διάβασα το κα΄(21ο) κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. Στην συνέχεια ο αδελφός Νίκος Γρίβας ανέβηκε στον άμβωνα και κήρυξε από το ίδιο κεφάλαιο. Όταν τελείωσε ζήτησα αμέσως μια Αγία Γραφή και άρχισα να την διαβάζω με δίψα. Αντλούσα δύναμη μέσα από το Λόγο του Θεού και γέμιζα με χαρά, αγάπη, ειρήνη. Δεν νευρίαζα πια, δε βλασφημούσα, έκοψα το τσιγάρο και όλα τα:«αισχρόν εστί και λέγειν». Την επόμενη Τρίτη πήγαμε στην εκκλησία του Πύργου. Εκεί συνάντησα και τον Γιώργο Κοροβέση το διευθυντή μου, όπου με κάλεσε και σε μία προσευχή στο Αίγιο που τότε έμενε.
Σε αυτή τη προσευχή ο Κύριος με επισκέφτηκε και με αναγέννησε. Η καρδία μου είχε γεμίσει χαρά και αγάπη που πουθενά δε μπορείς να βρεις σε όλο τον κόσμο.
Ο Κύριος άρχισε να εργάζεται μαζί μου βάζοντας μου ζήλο για τα πνευματικά, μελετώντας συνέχεια την Αγία Γραφή. Τον πρώτο καιρό δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα, αλλά σταδιακά ο Κύριος μου αποκάλυπτε τον άγιο Λόγο Του.
Σιγά-σιγά όμως άρχισαν οι αντιδράσεις και οι διωγμοί από φίλους και συγγενείς οι οποίοι μου λέγανε ότι πληρώνομαι εκεί που πάω. Ενώ ο αδερφός μου αντίθετα, μου έλεγε ότι θα μου πάρουνε τα χρήματα που είχα φέρει από την Αραβία. Τον ίδιο πόλεμο όμως είχα και στην δουλειά μου. Ο Λόγος όμως με ενδυνάμωνε: «Εάν ο κόσμος σας μισεί εμέ πρότερον εμίσησαν», «εάν σας ονειδίσουν για το όνομα μου είστε μακάριοι.» Τους έκανα όλους στην άκρη δίνοντας τους να καταλάβουν ότι τα ενδιαφέροντα μας δεν είναι πλέον τα ίδια. Εγώ είχα επιλέξει τον Χριστό. Ο Διάβολος προσπάθησε πολλές φορές να με σταματήσει, όμως ο Κύριος μου είχε δώσει παρρησία και είχα πάρει σταθερή απόφαση. «Διότι ήμουν πεπεισμένος σε ποιον είχα πιστέψει και ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκη μου μέχρι τέλους.»
Σε μια προσευχή έγινε μια προφητεία ότι ο Κύριος θα βαπτίσει με Πνεύμα Άγιο. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο Κύριος με βάπτισε στο Πνεύμα το Άγιο με δύναμη πολύ, δίνοντας μου πολλές ξένες γλώσσες. Εκείνο το βράδυ έγινε πραγματικά ένα πνευματικό πανηγύρι και βαπτίστηκαν στο Πνεύμα συνολικά 10 άτομα.
Όσο ήμουνα στο κόσμο αγαπούσα πολύ το ποδόσφαιρο. Ο Κύριος όμως με ελευθέρωσε και ενώ πριν δεν έχανα κανένα αγώνα, μετά έπαψε να με ενδιαφέρει.
Όταν αργότερα ο αδελφός που μου μίλησε για τον Κύριο έφυγε από το εργοστάσιο ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση και κινδύνεψα να με διώξουν γιατί είχα πιστέψει στον Χριστό. Ο Κύριος όμως δεν επέτρεψε να χάσω τη δουλειά μου. Με βοήθησε επίσης και σε ένα σοβαρό δικαστήριο και με απάλλαξε.
Σε μια προσευχή ο Κύριος μας μίλησε και μας οδήγησε να μιλήσουμε στο πεθερό μου. Ο πεθερός μου, ο αδελφός Αγγελής, δέχτηκε το Χριστό, άρχισε να βλέπει οράματα και αγγέλους και πήρε την απόφαση να βαπτιστεί στο νερό και βαπτίστηκε και στο Πνεύμα το Άγιο. Τις ίδιες θαυμαστές εμπειρίες είχε και η πεθερά μου.
Στις 24-8-86 ημέρα Κυριακή, κάνοντας το θέλημα του Κυρίου βαπτίστηκα στο νερό στην εκκλησία της Πάτρας. Σε λίγο καιρό και η σύζυγος μου βαπτίστηκε με Πνεύμα Άγιο. Εκείνη την εποχή ο Κύριος με θεράπευσε και από την ιγμορίτιδα, μια ασθένεια που μου προκαλούσε φοβερούς πόνους.
Ο Κύριος μας χάρισε τρία παιδιά, την Έφη τον Παύλο και την Κωνσταντίνα και πριν τέσσερα χρόνια μας χάρισε ένα καλό γαμπρό τον Βασίλη και ένα εγγονάκι τον Άκη.
Τον ευχαριστώ για όλες τις ευεργεσίες Του και Τον παρακαλώ να μας κρατήσει όλους κοντά Του μέχρι τέλους. Δόξα στο Άγιο Όνομα Του!